SZCZEROLOTEK NIEBIESKI
WYSTĘPOWANIE
Powszechny Europie wschodniej, środkowej i południowej. Spotykany w całej Polsce z wyjątkiem wysokich gór.
ŻEROWANIE
Szczerolotek niebieski atakuje żywe, ale lokalnie uszkodzone drzewa. Żeruje w wielu gatunkach drzew liściastych takich jak kasztanowiec lipa, topola, wiąz, wierzba, śliwa, orzech włoski, olcha, klon, dąb czy buk.
MORFOLOGIA
Chrząszcze szczerolotka długie są na od 14 do 22 mm. Głowa jest krótka. Zwęża się za skroniami. Przedplecze szersze niż dłuższe w środku błyszczące, a po bokach z dużym przytępionym wzgórkiem. Głowa nogi, czułki i przedplecze pomarańczowe lub czerwonożółte. Pokrywy pomarańczowe lub czerwonożółte czasami niebieskoczarne z metalicznym połyskiem. Długość larwy do 30 mm. Na końcu odwłoka larwy znajduje się ogoniasty wyrostek, który zakończony jest dwoma ząbkami.
BIOLOGIA
Chrząszcze szczerolotka niebieskiego pojawiają się od połowy maja do końca lipca. W ciągu dnia ukrywają się w szparach kory i dziuplach. Aktywne są o zmierzchu. Larwy szczerolotka niebieskiego żerują w wilgotnym, częściowo rozłożonym drewnie na granicy z drewnem suchym twardym i nie rozłożonym. Wygryzają kręte chodniki, które zapełniają ekskrementami i trocinami.
WYRZĄDZANE SZKODY
Szczerolotek doprowadza do całkowitej destrukcji atakowanego drewna. Na szczęście atakuje głównie drzewa obumierające i martwe. Pewnym problemem jest jedynie w zadrzewieniach miejskich, gdzie atakuje żywe drzewa z lokalnymi uszkodzeniami, co powoduje ich złamanie przez wiatr.