Szczapówka bruzdkowana
(Asemum striatum)
Występowanie
Szczapówka bruzdkowana występuje na północy Azji, Ameryki Północnej i Europy. W Polsce najczęściej spotykany w ubogich, nizinnych borach sosnowych, szczególnie w drzewostanach żywicowych, pożarzyskach i na zrębach.
Żerowanie
Szczapówka bruzdkowana żeruje w drzewostanach iglastych (najczęściej jodła, modrzew, świerk i sosna). Atakuje pniaki i części odziomkowe żywych, ale uszkodzonych przez pożar, lub obumierających i osłabionych drzew.
Morfologia chrząszcza
Chrząszcze szczapówki bruzdkowanej osiągają długość 8- 15 mm. Ich ciała są sklepione. Z wierzchu są matowe, a od spodu lekko błyszczące. Czułki są stosunkowo krótkie. Osiągają tylko 1/3 długości pokryw. Białe larwy szczapówki osiągają do 38 mm długości.
Rozwój owada
Chrząszcze szczapówki bruzdkowanej pojawiają się od maja do lipca. Najwięcej pojawia się ich w godzinach wieczornych i w nocy. Po kopulacji samice składają jaja w szparach grubej kory. Larwy szczapówki bruzdkowanej wylęgają się z nich po 2- 3 tygodniach. Drążą one owalne, szerokie na 8 mm chodniki, które wypełniają trocinkami i wiórkami. Cykl rozwojowy, podobnie jak u wielu innych gatunków szkodników drewna uzależniony jest od warunków. W zależności od stopnia przesuszenia materiału lęgowego i jego grubości trwa on od 1 do 3 lat.
Wyrządzane szkody
Szczapówka bruzdkowana to groźny szkodnik drewna zmniejszający jego przydatność do celów technicznych. Uszkadza również podkłady kolejowe i słupy telegraficzne.
Zapobieganie i zwalczanie
W celu ograniczenia strat powodowanych przez szczapówke bruzdkowaną należy przestrzegać zasad higieny lasu i składowisk. Ważną metodą zwalczania szczapówki bruzdkowanej jest stosowanie drzew pułapkowych. W miejscach, gdzie szczapówka bruzdkowana występuje masowo można zredukować jej liczebność poprzez opryskanie materiału lęgowego insektycydami.